last but not least

Ha thuisfront,
 
Met de lichte teleurstelling van afgelaste trips in Kaikoura nog vers in het geheugen zijn we vertrokken richting Abel Tasman park. Het zag er allemaal fantastisch zonnig uit, ons humeur kon niet beter, totdat we opeens een flinke knal hoorde. Ramen maar dicht doen was onze eerste reactie, maar de rook en geur van verbrand rubber laat zich niet zo gemakkelijk buiten sluiten... En jawel, we hebben een noodstop moeten maken vanwege een klapband. Zoals men ook verwacht bij een rental vehicle past de krik natuurlijk niet onder de auto en konden we road services inschakelen. Sindsdien vermijden we grindwegen waarmee er een einde is gekomen aan onze overnachtingen in 'de wilde natuur', erg jammer maar de natuur komt ook zonder dit alles naar ons. Inmiddels staat de teller op 2 katten, 1 eend en 2 vogeltjes die onze camper als tijdelijke home hebben gebruikt. Tevens proberen we ons ''verdriet'' te beperken door campings te zoeken waar we aan het einde van de dag kunnen relaxen in hotpools :-)
 
Abel Tasman park was fantastisch! We hebben het park wat bekend staat om zijn gouden stranden een dag met een kayak verkend en in tegenstelling tot eerdere kayak-ervaringen konden er twee kapiteins op een schip zijn;-) De dagen erop zijn we gaan lopen na ons eerst kilometers verder te hebben laten afzetten met een watertaxi. Al vrij snel na vertrek met taxi kwamen we in een groep dolfijnen terecht in cirkels om de boot zwemmen opzoek naar ontbijt, even later werden we getrakteerd op zeehonden en opnieuw een pinguin! Vervolgens een hoop moeite gedaan om met droge voeten de kust te bereiken, was het niet dat binnen enkele minuten het weer weer omsloeg en het begon te regenen. Na 6uur lopen kwamen we door de combinatie van regen met tidal crossings (totaan bovenbenen waden door het water) doorweekt aan in onze hut. Een gezellige groep mede-doorweekten had zich voor het kacheltje verzamelt en waren creatief begonnen met het droogproces. Ironisch genoeg brak aan het einde van de dag de zon door en eindigden we met een strakblauwe lucht. De nacht was, ondanks eerdere beweringen onrustig vanwege een luid snurkende Schot. Een schril contrast met het NZ symphony orchestra waar we later in Wellington een indrukwekkend mini-concert van hebben bijgewoond;-) De dag erna gelopen samen met Ohad, een israelier die de wereld rondtrekt met zijn parachute en zijn levensmotto 'doe elke dag wat nieuws'. And so we did: onze lunch werd op een onbewaakt moment vrijwel volledig opgegeten door meeuwen, dus het nieuwe plan: ons buikje rond eten na verse oesters en mossels van de rotsen te hebben losgepeuterd.
 
Een andere gedenkwaardige lunch hebben we genoten op de randen van een vulkaankrater tijdens de Tongariro crossing. Een intensieve klim mede vanwege nog aanwezige sneeuw en ijsresten in een gebied met drie actieve vulkanen (laatste uitbarsting was in 2007) bracht ons naar unieke views. Eenmaal boven aangekomen konden we genieten van bevroren krater-lakes, plaatsnemen op een warme aardkorst omringd door stoom en zwaveldampen om daarna weer af te glijden op het vulkaangrint naar lager gelegen gebieden.
 
In traditie van 'iets nieuws doen' in het land waar men eeuwig op zoek is naar de beste adrenaline kick hebben we ons overgeleverd aan een sky-dive boven lake Taupo. Bij aankomst was er vrijwel direct plaats. Mentaal hadden we ons ingesteld op de dag erna, maar wat vandaag kan stellen we natuurlijk niet uit tot morgen. Eenmaal in ons sky-pak (je raadt het al) draaide het weer weer 180 graden om... De ochtend erop een herhaling van zetten en vooral stress (Dory) en daar gingen we dan. Wat in Dory's geval betekende dat zij niet voorover maar achterwaarts het vliegtuig uitsprong, 'wie wil er nou niet het vliegtuig uitzwaaien?'. Na enkele sec werd een flip gemaakt en storten we gezamenlijk in een vrije val met 200km/uur een minuut lang naar beneden. We hebben beide even zelf mogen 'sturen' en zijn in scherpe halve cirkels (ook erg gaaf om te doen) weer veilig geland. Het was in alle opzichten een waanzinnige ervaring!!!!! 

 
Natuurlijk hebben we nog veel meer moois gezien en gedaan wat we bewaren voor thuiskomst. Wellicht doen we dan nog een Hakavoorstelling voor jullie (zie foto's voor eerste indruk ;-)). Op Fiji gaan we voor het gouden randje door een weekje ons te settelen op een eilandje in een all-inclusive resort waar we ons zullen bezig houden met zonnen, cocktails drinken en snorkelen. Internet is daar afwezig, dus bij deze ons officiele laatste reisverslag. We hopen dat jullie hebben meegenoten en gevlogen. Tot snel!
 
xxx Dory & JW